Onomkeerbaar visusverlies gaat vaak gepaard met psychische klachten. Ongeveer een derde van deze groep volwassenen ervaart depressieve en/of angstklachten, waarbij 5-7 procent wordt gediagnosticeerd met een depressieve stoornis en 7 procent met een angststoornis. Visusverlies wordt ook geassocieerd met mentale vermoeidheid, verminderd sociaal contact, gevoelens van eenzaamheid
en sociale isolatie.
In dit project worden met behulp van interviews ervaringen met en wensen voor psychologische behandeling bij volwassenen met een visuele beperking in kaart gebracht. Daarnaast wordt in samenspraak met de GGZ bekeken welke behandeltrajecten beschikbaar zijn en worden eventuele omissies in kaart gebracht. Dit wordt gedaan om ervoor te zorgen dat deze doelgroep wat de psychische klachten betreft, niet tussen wal en schip valt. Hierdoor ontstaat een toeleiding naar passende zorg voor volwassenen met een visuele beperking, binnen óf buiten de visuele revalidatiezorg. Het project is vertraagd en zal in 2023 worden afgerond.
